Vandaag gingen we op pad voor onze 2^e wedstrijd van het seizoen. Dit keer uit naar Wolphaartsdijk, gelegen midden in de polder aan “den overkant”. De weg hier naartoe zou een mooie puzzelrit  geweest kunnen zijn voor rallyauto's. Het is zelfs gelukt om alle chauffeurs (4) een andere route te laten rijden richting Wolphaartsdijk vanwege weg omleggingen, en dat is op zich ook een prestatie….. Zeker op de terugweg waar we heel de zak van Zuid-Beveland hebben mogen aanschouwen. Maar daar waren we natuurlijk niet voor gekomen…

De meiden van VV Wolfaartsdijk stonden ons bij aankomst al op te wachten voor de wedstrijd die zou aanvangen om 11.00 uur. Na eerst een plaatsje in de dug-out te hebben genomen voor de wedstrijdbespreking en de opstelling, vanwege een drukke bezetting in de kleedkamers, was de koude oorlog eigenlijk al begonnen. Vervolgens begon de wedstrijd op het kunstgras, wat even wennen was. De meiden de opdracht meegegeven om hun spits goed in de gaten te houden wat we nog wisten van de vorige keer, maar deze dame ging al snel met een blessure (waarschijnlijk verrekking) eraf. Wij dicteerden op dat moment de wedstrijd en we tikten de bal vlotjes rond binnen de ploeg, wat resulteerde in een paar kansjes. Na 20 minuten mochten we een corner nemen met Sophie H achter de bal. Emma wist deze inzet te benutten door met de hak hoog in het doel mikken en de voorsprong was een feit. 0-1! We bleven goed spelen en hielden de eerste helft goed overwicht.

Tijdens de rust was de kleedkamer wel beschikbaar voor ons team, en konden we proberen om de puntjes nog even op de i zetten met een bekertje thee. Maar eenmaal weer op het veld bleken we toch last te hebben van de harde wind en kregen we de bal niet meer van onze helft. Zo gaven we 3x achter elkaar een corner weg en de laatste werd ons fataal. Mede door de wind zat er zo'n curve in dat Romy kansloos was. 1-1! De dames van Wolfaartsdijk kregen vertrouwen en even later was het opnieuw een corner. De bal bleef hangen in de 16 en je zag het onheil al van verre aankomen. En zo geschiedde het ook. De bal bleef hangen in de kluts, belandde opnieuw bij ons in de touwen, en zo stonden we ineens achter. 2-1! Twee “lucky-goals” op rij die niet waren gecreëerd door goed voetbal van Wolfaartsdijk. Maar zoals 1 van de meegereisde ouders aangaf : ze tellen wel! En zo is het natuurlijk ook.

Respect voor de Axel-girls dat zij toch de hoop niet opgaven en bleven strijden voor wat ze waard waren. Het laatste kwartier hervonden we onszelf wat resulteerde in een overwicht voor Axel tot het eind. Gelukkig werd het harde werken beloond een minuut of 8 voor tijd. Esli kreeg eigenlijk uit het niets de bal voor de voeten op randje 16 en wist vervolgens direct uit te halen richting de linker onderhoek van het doel. 2-2!  Jammer van de terugval begin tweede helft en mede daardoor was dit ook wel een terechte uitslag. Volgende week spelen we, opnieuw uit, tegen Zeelandia en ook dit beloofd weer een spannende pot te worden. Alvast tot dan!