Tot dat ene moment...aan het begin van deze week dachten we nog dat we ons deze week zouden herinneren als de week dat de Notre Dame afbrandde..maar niets is minder waar!
Dat ene moment om 12:12 waarop de wereld even stil leek te staan, waarop al het andere er niet meer toe deed, waarop zelfs de vogels even stopten met fluiten...

Het begon allemaal, met een pass van een linkshalf op een linksback. Die linksback draagt de naam Lars de Vries, een begrip in Axel, maar zeker niet vanwege zijn scorend vermogen.

Lars kapt de bal naar binnen, randje 16, en normaal komt nu het moment om de bal af te geven. Tikkie breed naar Bert die de bal vervolgens via de hoge duikplank van het naastgelegen zwembad zó richting de Belgse grens schiet.

Maar niet deze keer..deze keer was anders. Je voelde het aan alles. Het warme gevoel wat zich van ons meester maakte, de magie.. het besef dat hier iets bijzonders staat te gebeuren..

Die rechtervoet, net iets uit het lood staand, zwaaiend als een zijs, richting de bal die hij in zijn leven al zo vaak verkeerd geraakt heeft..maar niet deze keer. Deze keer is alles anders. Op het moment dat het nepleer van zijn schoen het plastic van de bal raakt weet je het...die gaat er in.

Met een schitterende curve sloeg de bal als een mokerslag in de kruising van het Zaamslag-doel.
Dit is het dan...het aller aller aller eerste doelpunt van Lars Boudewijn Gerardus Maria de Vries uit zijn hele voetbalcarrière. Een magisch moment dat wij bij leven en welzijn nooit en te nimmer zullen vergeten!

Dat we daarna met 9-0 van Zaamslag hebben gewonnen doet er eigenlijk niet eens toe..bijzaak. Het begon allemaal bij Lars, 🙏 bedankt!

De komende twee weken geen voetbal voor ons, geeft niet. Op dit moment kunnen we nog wel even teren!

Tot de volgende! ⚽️💪🏻😍